จากกระแสตอบรับกระเป๋าผ้าย้อมครามของเธอที่ดีเกิดคาด นำพาเด็กสาวไปสู่การเรียนรู้และการทดลองใหม่ ๆ
จากกระเป๋าผ้ามัดย้อม ก็ขยับขยายเข้าสู่หมวดเสื้อผ้า ฐานิตเปิดโลกทัศน์ตัวเอง ด้วยการหาความรู้เกี่ยวกับเทคนิคสีธรรมชาติกับผู้เชี่ยวชาญ ที่เปิดศูนย์การเรียนรู้อยู่ในอำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่ สีธรรมชาติ ที่เธอลองใช้ คือมะเกลือ
ให้สีน้ำตาล ดำ ฮ่อม ให้สีน้ำเงิน และเปลือกประดู่ ให้สีน้ำตาล เธอกระซิบว่ามะเกลือ มาจากการรับซื้อจากชาวบ้าน
ต้องซื้อตุนแล้วมาดองไว้ที่บ้าน เพราะมะเกลือออกผลผลิตแค่บางฤดูกาล
แน่นอนว่าเทคนิคบาติก เธอมีโค้ชฝีมือดีอยู่กับตัวถึง 2 คน ส่วนอีโคพรินต์ติ้ง ฐานิตหาความรู้จากอินเทอร์เน็ต และ
เข้าร่วมเป็นสมาชิกในกลุ่มผู้สนใจอีโคพรินต์ติ้งในเฟซบุ๊ก เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้-เทคนิคกัน ซึ่งเธอก็สำรวจดอกไม้
ใบไม้ละแวกบ้าน แล้วหยิบใบบ้าง ดอกบ้าง มาพิมพ์ลงบนผ้า มีทั้งดอกดาวเรือง ดอกอัญชัน ดอกกุหลาบ ใบเพกา
ใบสัก ซึ่งกรรมวิธีกว่าจะได้สีถูกใจก็ทดลองแล้ว ทดลองอีก แถมเธอยังเล่นสนุก เอาสนิมมาสร้างสรรค์งานผ้าด้วย

เมื่อเธอมีเทคนิคอยู่กับตัวก็ถึงคราวแปลงภาพในหัวให้ออกมาเป็นเดรสตัวโคร่งกางเกงยีนส์สุดเท่และสารพัดเสื้อผ้าสวมใส่ง่ายฐานิตบอกว่าการเป็นศิษย์เก่า สาขาสหศาสตร์ศิลป์ คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ช่วยในการรังสรรค์งานของเธอมาก โดยเฉพาะการคิดคอนเซ็ปต์ เราเลยถามเธอถึงวิธีการทำงานฉบับ Tha Homemade

 “เราแปลงจากคอนเซ็ปต์เป็นเรื่องเล่า เพราะอยากให้งานที่ทำมีเรื่องราว การคิดเราจะเริ่มจากทดลองบนผืนผ้า

ด้วยเทคนิคต่าง ๆ ก่อน ส่วนแพตเทิร์นเสื้อผ้า ก็อิงมาจากแนวที่เราอยากใส่ ซึ่งเราไม่ได้เป็นคนที่แต่งตัวผู้หญิงมาก
พอได้แพตเทิร์นไปคุยกับช่าง ลองปรับกันจนลงตัว ก่อนตัดเย็บเป็นแบบที่เสร็จสมบูรณ์”
เสื้อผ้าแต่ละคอลเลกชันเธอ ตั้งใจทำให้ใส่ได้ทุกเพศ โดยรูปแบบของเสื้อผ้ามาจากความสนใจของฐานิตในแต่ละช่วง
อย่างเทคนิคเขียนเทียนและย้อมคราม หรือกางเกงยีนส์สีขาวพิมพ์ลายอีโคพรินต์ติ้ง ก็มาจากตอนที่เธอสนใจเทคนิคนี้
อย่างเสื้อยืดบาติกขนาดพอดีตัว ที่ตวัดลายพู่กันเป็น สีพระอาทิตย์ตกดิน ที่ลบภาพบาติกจากเดิมไปเลย

“เราได้แรงบันดาลใจจากภาพฟิล์มที่เป็นภาพพระอาทิตย์ตก ประกอบกับเราได้ผ้ายืดมาพอดี ซึ่งเป็นผ้าที่เส้นใยผ่านกระบวนการรีไซเคิลมาแล้ว ลองเอามาจับกับเทคนิคของที่บ้าน ที่เราซึบซับและเรียนรู้มาจากตอนเด็ก ๆ ลงมือเพนท์เอง
แต่ถ้างานเขียนเทียนก็จะมีช่างที่ชำนาญกว่ามาช่วย ทีมงานมีไม่เยอะเลยค่ะ มีป้าทำแพตเทิร์นหนึ่งคน มีป้าอีกคนช่วยตัดเย็บ” เธอพูดยิ้มๆ หากนับรวมเธอด้วยก็มีทีมงานทั้งหมด 3 คน ฉะนั้น เสื้อผ้าจึงผลิตออกมาน้อยชิ้น เน้นเป็นการพรีออเดอร์และทำตามออเดอร์ของลูกค้า แต่รับรองว่าคนน้อย แต่งานเนี้ยบแน่นอน 100 เปอร์เซ็นต์

“เราไม่อยากให้เสื้อผ้าค้างสต็อก มันเปลืองทรัพยากร อย่างการย้อมสีผ้าหนึ่งครั้ง ก็ต้องใช้น้ำเยอะมาก เราเลย
ไม่อยากทำสินค้าออกมาเยอะ ถ้าขายไม่ได้ ก็ต้องลดราคา เรารู้สึกว่างานของเรากว่าจะทำออกมาได้ มันผ่านกระบวนการเยอะมาก มันมีคุณค่าอยู่ในนั้น อีกอย่างเราเลือกทำตามออเดอร์เพื่อให้ลูกค้าได้ใส่เสื้อผ้าที่ขนาดพอดีกับตัวเขาจริง ๆ”
ลูกค้าของแบรนด์ไม่เพียงแต่เป็นคนใจเย็นที่ต้องรอสินค้าถึง 1 สัปดาห์ แต่ต้องเป็นคนที่ ‘เข้าใจ’กระบวนการผลิตที่มาจากความตั้งใจของเธอและทีมงานต่างวัย อีก 2 คน นี่แหละ เสน่ห์และคุณค่าของงานฝีมือ

ส่วนปลายปีนี้เธอวางแผนจะรีสต็อกเสื้อแขนยาวย้อมครามพิมพ์ลายที่บรรดาลูกค้าเรียกร้อง ใส่ได้ทั้งชายและหญิงและนักทดลองสาวเผยว่าเธอกำลังมีความคิดอยากทดลองเทคนิคตีเกล็ดบนผ้า ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากงานผ้าไหม
ตีเกล็ดของคุณแม่ แต่ฐานิตจะประยุกต์ให้เขากับคนวัยเธอซึ่งน่าสนใจมาก และจะชวนป้าช่างเย็บที่ถนัดงานตีเกล็ดมาทำงานด้วยกันเป็นการแชร์การทำงานกันระหว่างคนสองวัยที่เก๋าคนละอย่างงานนี้เธอบอกว่าการสื่อสารให้เข้าใจตรงกัน
สำคัญมาก เพราะช่างเย็บละแวกบ้านมีแต่รุ่นเดอะมากประสบการณ์

ฐานิตต่อยอดและพัฒนาเทคนิคบาติกของครอบครัวมาเป็นเวลา 7 ปีจนเธอเปิดหน้าร้านพบปะผู้มาเยือนบนถนนย่านท่าแพในบ้านตึกเก่าแก่ของหลวงอนุสารสุนทร เธอว่าลูกค้าส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ
(ก่อนสถานการณ์โควิด-19) ทั้งชาวยุโรป ญี่ปุ่น ไต้หวัน ฮ่องกงส่วนคนไทยเพิ่งเริ่มทำความรู้จักThaHomemade ได้ไม่นาน จากสื่อโซเชียลอย่างอินสตาแกรมและเฟซบุ๊ก ลูกค้าที่แวะเวียนมาเที่ยวเชียงใหม่และจำแบรนด์ของเธอได้
ก็มาเยี่ยมเยียนกันถึงหน้าร้าน ซึ่งมีตั้งแต่ลูกค้าวัยรุ่นจนถึงวัยเก๋าและเธอยังแบ่งพื้นที่บางส่วนภายในร้านวางสินค้าทำมือจากพรรคพวกเพื่อนฝูงเรียกว่ามาที่เดียวครบตั้งแต่หัวจรดเท้าและของกุ๊กกิ๊ก

“การได้เจอลูกค้า ทำให้เราได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นมากขึ้น ได้เจอเพื่อนใหม่ ๆ ที่เราหยิบความคิดของเขา มาปรับใช้
และพัฒนากับงานของเราได้ ความสนุกอีกอย่างของเราคือการทดลอง พอเอาสิ่งที่อยู่ในหัวมาลองทำ ได้เห็นมันเป็นรูป
เป็นร่าง ได้เห็นผลลัพธ์มัน เราก็ยิ่งเซอร์ไพรส์และสนุกเข้าไปอีก” เธอพูดยิ้ม ๆ