วิชัยกุลเครื่องเขิน

      แม่พัชได้เล่าเรื่องของ ‘ยางรัก’  ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการทำเครื่องเขินให้ฟังว่า เมื่อครั้งที่กรุงเทพมหานคร มีการเฉลิมฉลอง ครบรอบ 200 ปี ได้มีการบูรณะวัดและเรือพระที่นั่งสุพรรณหงส์ ซึ่งมีสมเด็จพระเทพฯ (พระอิสริยยศในขณะนั้น) ทรงเป็นองค์ที่ปรึกษาด้านการอนุรักษ์ แต่ยางรักซึ่งเป็นวัสดุสำคัญที่ต้องใช้ในการบูรณะกลับขาดแคลน จึงทรงให้หน่วยงานราชการ กระทรวงอุตสาหกรรม กระทรวงป่าไม้ หลายหน่วยงาน ช่วยกันหายางรักจากที่ต่างๆ จากนั้นจึงเริ่มมีการส่งเสริมให้มีการปลูกต้นรัก และใช้ประโยชน์จากยางรักมากขึ้น โดยเฉพาะในอำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ ได้มีศูนย์วิสาหกิจชุมชนยางรัก โดยมีกลุ่มปกากะญอ เป็นคนทำยางรักขึ้นมา นับว่าเป็นพระกรุณาธิคุณที่ทรงเห็นความสำคัญของภูมิปัญญาไทย “บางครั้งเราก็ใช้ยางรักจากอมก๋อย แต่ถ้าไม่พอก็จะมีคนขายยางรักจากพม่า นำยางรักข้ามส่งมาให้วิชัยกุล แต่ต้องมีการแจ้งจำนวนนำเข้าให้ถูกต้อง”