This is a chair

      เมื่อคิดทบทวนถึงช่วงที่ท้าทายและสนุกที่สุดก็น่าจะเป็นช่วงก่อสร้างรีสอร์ท ที่ได้ลงไปลุยเองในทุกขั้นตอนของการก่อสร้างทั้งๆ ที่ไม่มีความรู้เชิงช่างมาก่อนเลย และเรื่องของ “เก้าอี้” ที่ใช้เวลาในการตามหาอย่างยากเย็นก็ยังเป็นเรื่องที่ค้างคาใจ กลายเป็นสิ่งที่ปลุกให้เขาอยากลอง เรื่องนี้อีกครั้ง ตัดสินใจละจากหน้าจอเดินทางไปที่บ้านถวาย คิดเพียงว่าอยากรู้เรื่องไหนก็ต้องไปหาคนที่ทำเรื่องนั้น คุณรุ่งโรจน์ไปพบปะและพูดคุยกับช่างฝีมือ ด้วยความที่ไม่รู้อะไรเลย รู้แต่ว่าอยากทำเก้าอี้แบบไหนเท่านั้น เขียนแบบก็ไม่เป็น คุยกับช่างหลายคนมาก และส่วนใหญ่ก็ปฎิเสธเพราะวิธีการของเขาไม่เหมือนคนอื่น เขาไม่มีแบบ และอยากลองลงมือทำด้วยกันกับช่างเพื่อถ่ายทอดสิ่งที่เขาคิดโจทย์ไว้ในใจ เน้นวัตถุดิบคือไม้สักผสมผสานกับงานเหล็ก หาช่างหลายที่มากจนกระทั่งได้เจอช่างคนหนึ่งที่ยอมให้เขาอยู่ในกระบวนการผลิตด้วย “ช่างคนนี้ยอมเพราะคิดว่าผมเพี้ยน และคิดว่าอีกไม่นานผมก็คงจะไป” คุณรุ่งโรจน์เล่าแบบขำๆ แต่ตอนนั้นสำหรับเขามันเป็นเหมือนโลกใบใหม่ สนุกกับสิ่งที่ทำ เวลาผ่านไปแบบไม่รู้ตัวจน ลืมเรื่องที่เคยดูทีวีเป็นวันๆ ไปเลย “พูดตอนนี้มันง่ายนะครับแต่ทำยากมากกว่าที่ผมจะชนะสมอง และใช้ใจนำทาง แต่ใจที่รักในสิ่งนั้นมากพอสามารถทำให้เราลุกขึ้นมาทำ มาเรียนรู้ ฝึกฝนจนเป็นตัวตนของเราขึ้นมาได้ ไม่เกี่ยวว่าอายุเท่าไหร่ มีทักษะไหม สำคัญที่สุดอยู่ที่ใจ ถ้าเราคิดว่าใช่และจริงจังกับมันอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น และผมก็เชื่อว่าทุกคนมีความคิดสร้างสรรค์ มีความเป็นนักออกแบบอยู่ในตัวไม่มากก็น้อย ซึ่งแนวคิดนี้ก็กลายมาเป็นหลักในการทำงานร่วมกับลูกค้าด้วยเช่นกัน”